Adam jest prezesem zarządu polskiej spółki wykonującej sprzęt przeznaczony do wyposażenia sklepów i zakładów produkcyjnych w szafy narzędziowe, szafy jezdne i różnego rodzaju zestawy zabudów meblowych. Spółka, którą zarządza Adam, współpracuje z dystrybutorami i klientami końcowymi z terenu całej Europy. Pomimo prężnie rozwijającej się działalności i realizowania kontraktów na znacznej wysokości kwoty, spółka nie wypracowała jeszcze własnych Ogólnych Warunków Umownych, ani standardowych wzorów zawieranych umów. Umowy są przygotowywane dla każdego kontraktu i wielokrotnie spółka bazuje na wzorach oferowanych przez dystrybutorów lub nabywców końcowych.
W ramach jednego z zamówień spółka Adama dostarczyła do Danii zestaw szaf narzędziowych na indywidualne zamówienie. Umowę na wykonanie zestawu dostarczył duński kontrahent. Adam podpisał ją, ponieważ zależało mu na tym zamówieniu dla Spółki, nie poświęcił zbyt wiele czasu na negocjacje, skupił się głównie na wysokości umówionego wynagrodzenia za wykonanie zestawu i uzyskał cenę, która bardzo go satysfakcjonowała.
Po kilku miesiącach użytkowania, dostarczony zestaw szaf narzędziowych uległ uszkodzeniu z przyczyn leżących w jego wadliwej konstrukcji i zastosowanych rozwiązaniach materiałowych. Adam ma świadomość odpowiedzialności polskiej spółki za uszkodzenia i potwierdza obowiązek usunięcia zaistniałych wad na podstawie udzielonej duńskiemu nabywcy gwarancji. W ocenie inżynierów polskiej spółki wszystkie prace naprawcze można wykonać na miejscu u duńskiego klienta. Nabywca jest jednak innego zdania i zgodnie z zawartą umową żąda wymiany całego zestawu na nowy.
Adam w pośpiechu szuka zawartej umowy. Rzeczywiście, duński kontrahent ma rację. Zgodnie z zawartą umową wybór uprawnienia gwarancyjnego w zakresie naprawy lub wymiany dostarczonego towaru na nowy został przyznany kupującemu. Spółka, którą zarządza Adam, jest zmuszona do wymiany dostarczonego zestawu szaf w całości na nowy i jego przetransportowania do Danii na własny koszt.
Adam mógł uniknąć tego rodzaju sytuacji, gdyby w trakcie prowadzonych negocjacji dotyczących treści zawieranej umowy pamiętał także o poświęceniu należytej ilości uwagi postanowieniom dotyczącym obowiązków gwarancyjnych.
To, jaki jest zakres udzielonej kupującemu gwarancji, wynika z treści dokumentu obejmującego gwarancję. Może to być umowa lub odrębna karta gwarancyjna. Dokument ten może określać w sposób szczegółowy nie tylko zakres przyznanych kupującemu uprawnień gwarancyjnych, okres gwarancji, ale także sposób korzystania z przyznanych uprawnień.
Negocjując warunki współpracy z zagranicznym kontrahentem, której przedmiotem jest dostawa określonych towarów, warto pamiętać o postanowieniach dotyczących gwarancji.
Joanna Lubecka
adwokat
W momencie, gdy jednak dochodzi do sporu, który ma znaleźć swój finał w sądzie, podstawowa trudność praktyczna sprowadza się do udzielenia odpowiedzi na pytanie – gdzie będzie toczył się taki spór. W Polsce czy za granicą? Czy można to w jakiś sposób zabezpieczyć?
Jednym z najistotniejszych punktów wymagających doprecyzowania w umowie B2B zawieranej z kontrahentem zagranicznym jest określenie warunków płatności umówionego wynagrodzenia. Płatność po dostarczeniu przedmiotu umowy czy przedpłata? A jeśli tak, to w jakiej wysokości? Które rozwiązanie wybrać? Czytaj dalej.
Niezależnie od tego, w jakiej formie zostanie zawarta umowa z partnerem zagranicznym, ważne jest, aby pomiędzy stronami doszło do uzgodnienia najważniejszych elementów kontraktu. Pozwolą one na wykonanie umowy w sposób jasny dla stron i wolny od niedomówień.
Wystąpienie siły wyższej wiąże się wielokrotnie z pojawieniem się sporych problemów dotyczących realizacji umowy zawartej w obrocie międzynarodowym. Właściwe uregulowanie tych kwestii w umowie pomaga w wyprowadzeniu sytuacji na prostą w kontrolowany sposób.
Mimo, iż świat powoli wraca do normalności, a o zachorowaniach na koronawirusa mówi się znacznie mniej, wielu przedsiębiorców do dziś odczuwa dotkliwe skutki wywołane pandemią m.in.: zakłócenia w łańcuchach dostaw, brak dostępności materiałów czy też brak kadry pracowniczej.
Case study. Zobacz, o czym zapomniał Adam, negocjując umowę z kontrahentem zagranicznym
Choć wskazane kwestie warto uregulować w sposób jasny w każdej umowie, na podstawie której dochodzi do udzielenia gwarancji, to w przypadku dostaw zagranicznych zyskują one szczególnie na znaczeniu.
Poniżej kilka przydatnych informacji dotyczących sposobu prowadzenia negocjacji dotyczących umów zawieranych z zagranicznym partnerem handlowym.
Zadaniem umowy NDA jest zabezpieczenie poufnego charakteru informacji, które są przekazywane drugiej stronie w związku z rozpoczęciem negocjacji, ustalaniem warunków ewentualnej współpracy stron, zawieraną umową, współpracą czy zatrudnieniem.
Standardowym sposobem postępowania jest rozpoczęcie lektury każdego dokumentu od początku. W przypadku umów B2B, zawieranych z kontrahentem zagranicznym, warto odwrócić tę kolejność. Dlaczego tak jest?