Kary umowne w kontraktach międzynarodowych
Kary umowne w kontraktach międzynarodowych – czy warto je wprowadzać do kontraktu?
Otrzymałeś do podpisu umowę z zagranicznym kontrahentem? Zobacz, na jakie postanowienia warto zwrócić szczególną uwagę. Przygotowałam dla Ciebie 5 istotnych punktów dotyczących postanowień typowych dla tego rodzaju umów.
Postanowienia umowne dotyczące jurysdykcji sądu i prawa właściwego pozwolą Ci na ustalenie, gdzie będzie toczył się ewentualny spór z kontrahentem zagranicznym oraz według jakiego prawa będzie on rozstrzygany.
Choć postanowienia te znajdują się najczęściej w końcowej części umowy, to właśnie od nich warto zacząć jej lekturę.
Postanowienia zwalniające jedną ze stron z odpowiedzialności za różne zdarzenia związane z zawieraną umową (tzw. indemnification provisions lub hold harmless provisions) są typowe dla umów zawieranych w obrocie międzynarodowym.
Warto zwrócić na nie szczególną uwagę, gdyż wielokrotnie przerzucają one na jedną ze stron umowy sporą część odpowiedzialności za określone w umowie okoliczności, takie jak np. roszczenia osób trzecich.
W przypadku umów B2B zawieranych w obrocie międzynarodowym szczególne znaczenie ma precyzyjne uregulowanie zobowiązań stron związanych z dostawą towarów stanowiących przedmiot umowy i rozłożenie związanych z tym obowiązków. Warto określić m.in. kto jest obowiązany za załadunek i rozładunek towarów, kto ma zapewnić ich transport, uregulować kwestie związane z ubezpieczeniem, opakowaniem i oznakowaniem towarów stanowiących przedmiot umowy.
Pomocne w tym zakresie mogą być powszechnie stosowane w obrocie międzynarodowym klauzule Incoterms.
Oczywiście postanowienia te będą istotne wyłącznie w przypadku umów, których przedmiotem jest dostawa towarów, a nie np. świadczenie usług.
W umowach B2B zawieranych w obrocie międzynarodowym warto zwrócić uwagę na wszelkie regulacje dotyczące skutków naruszenia zobowiązań wynikających z umowy, w tym postanowienia regulujące kary umowne.
Praktyka pokazuje, że w obrocie międzynarodowym postanowienia tego typu występują rzadziej niż w stosunkach krajowych.
Jeśli umowa B2B w obrocie międzynarodowym jest sporządzana w dwóch wersjach językowych, celowe jest wskazanie w jej treści, która z wersji językowych będzie uznawana przez strony za obowiązującą w przypadku ewentualnych wątpliwości interpretacyjnych.
Najczęściej jednak umowy te są przygotowywane w języku angielskim.
W konkretnym przypadku charakterystycznych postanowień umowy regulującej współpracę z zagranicznym partnerem handlowym może być więcej, w zależności od tego, co jest jej przedmiotem. To właśnie przedmiot umowy determinuje, które kwestie warto uregulować w formie pisemnej.
Joanna Lubecka
adwokat
Kary umowne w kontraktach międzynarodowych – czy warto je wprowadzać do kontraktu?
Wielokrotnie utrwalony pomiędzy stronami zwyczaj handlowy zakłada komunikację wyłącznie w postaci elektronicznej, za pośrednictwem wymiany wiadomości e-mail. Należy pamiętać, że wówczas również dochodzi do zawarcia umowy, której forma przybiera zwyczajnie postać przyjętego przez strony zwyczaju handlowego.
Do sformalizowania współpracy gospodarczej z kontrahentem zagranicznym może dojść na kilka sposobów. Znasz je? Czy któryś z nich jest lepszy od pozostałych? Zobaczmy.
W praktyce międzynarodowego obrotu handlowego to właśnie tym postanowieniom poświęcana jest znaczna część prowadzonych pomiędzy stronami negocjacji.
Międzynarodowa sprzedaż towarów bardzo często łączy się ze stosowaniem przez strony transakcji reguł Incoterms. Czym one są i dlaczego są tak pomocne?
Wchodzenie w relacje handlowe z zagranicznym kontrahentem łączy się z ryzykiem. Na czym polega ryzyko w handlu zagranicznym i jak zwiększyć bezpieczeństwo dokonywania takich transakcji? Czytaj dalej.
Case study
Prowadzisz rozmowy z potencjalnym kontrahentem zagranicznym dotyczące zasad ewentualnej współpracy gospodarczej. Ma ona przebiegać na podstawie prostej umowy lub zamówienia, do których znajdą zastosowanie General Terms and Conditions, jakie są standardowo stosowane przez Twojego kontrahenta.
Klauzula poufności, to postanowienie umowne na podstawie którego strony decydują się na przyjęcie, że określone przez nich informacje wskazane w umowie będą miały walor poufnych, a zatem nie będą mogły być udostępnione swobodnie do wiadomości osób trzecich, pod rygorem skutków określonych w umowie.
Case study