Kary umowne w kontraktach międzynarodowych
Kary umowne w kontraktach międzynarodowych – czy warto je wprowadzać do kontraktu?
Rozpoczynając współpracę z kontrahentem zagranicznym, przedsiębiorcy negocjują szereg warunków na jakich ma ona przebiegać. Kontrahenci ustalają:
Po dostarczeniu towarów do zagranicznego kontrahenta zdarza się jednak, że nie płaci on należności wynikającej z zawartej pomiędzy stronami umowy.
W obrocie krajowym przedsiębiorcy są przyzwyczajeni, że brak zapłaty za dostarczone towary, który nie ma żadnych, uzasadnionych podstaw skończy się w sądzie, a jeśli sprawa nie jest nadmiernie skomplikowana, postępowanie powinno przebiegać dość sprawnie. W tym wypadku towary zostały jednak dostarczone za granicę. Pojawia się zatem słuszne pytanie – przed jakim sądem można pozwać kontrahenta-kupującego, który jest podmiotem zagranicznym i który nie zapłacił za zamówione towary?
Aby odpowiedzieć sobie na to pytanie, konieczna jest analiza treści zawartej pomiędzy stronami umowy, w tym jej przedmiotu, a także międzynarodowych aktów prawnych, w tym unijnych rozporządzeń.
W stosunkach prawnych w obrębie Unii Europejskiej zastosowanie znajdzie tu rozporządzenie Bruksela I bis, czyli rozporządzenie nr 1215/2012. W przypadku umów sprzedaży rozporządzenie to wskazuje, że właściwym do rozpoznania sporu pomiędzy stronami będzie sąd państwa, do którego towary zostały lub miały zostać dostarczone. W praktyce jest to zatem najczęściej sąd państwa właściwego ze względu na siedzibę kontrahenta–kupującego.
Tak.
Zawarcie umowy jurysdykcyjnej w konkretnym przypadku jest zależne od siły negocjacyjnej posiadanej przez danego przedsiębiorcę. W przeważającej większości przypadków strona umowy, która posiada silniejszą pozycję negocjacyjną, wywalczy dla siebie korzystne rozwiązanie jurysdykcyjne. Nawet jeśli w przypadku danego kontraktu nie uda się uzyskać rozwiązania pozwalającego na prowadzenie sporu przed preferowanym sądem, warto wiedzieć, co wynika z zawartej umowy i jaki sąd będzie dla niego właściwy. Jeśli będzie to sąd kontrahenta, możliwe jest przecież zastosowanie innego rodzaju zabezpieczeń przed ryzykiem związanym z brakiem płatności, jak choćby większej wysokości przedpłata na poczet danego zamówienia.
Najistotniejsze jest zatem, aby przedsiębiorca znał swoją sytuację prawną.
Joanna Lubecka
adwokat
Kary umowne w kontraktach międzynarodowych – czy warto je wprowadzać do kontraktu?
Wielokrotnie utrwalony pomiędzy stronami zwyczaj handlowy zakłada komunikację wyłącznie w postaci elektronicznej, za pośrednictwem wymiany wiadomości e-mail. Należy pamiętać, że wówczas również dochodzi do zawarcia umowy, której forma przybiera zwyczajnie postać przyjętego przez strony zwyczaju handlowego.
Do sformalizowania współpracy gospodarczej z kontrahentem zagranicznym może dojść na kilka sposobów. Znasz je? Czy któryś z nich jest lepszy od pozostałych? Zobaczmy.
W praktyce międzynarodowego obrotu handlowego to właśnie tym postanowieniom poświęcana jest znaczna część prowadzonych pomiędzy stronami negocjacji.
Międzynarodowa sprzedaż towarów bardzo często łączy się ze stosowaniem przez strony transakcji reguł Incoterms. Czym one są i dlaczego są tak pomocne?
Wchodzenie w relacje handlowe z zagranicznym kontrahentem łączy się z ryzykiem. Na czym polega ryzyko w handlu zagranicznym i jak zwiększyć bezpieczeństwo dokonywania takich transakcji? Czytaj dalej.
Case study
Prowadzisz rozmowy z potencjalnym kontrahentem zagranicznym dotyczące zasad ewentualnej współpracy gospodarczej. Ma ona przebiegać na podstawie prostej umowy lub zamówienia, do których znajdą zastosowanie General Terms and Conditions, jakie są standardowo stosowane przez Twojego kontrahenta.
Klauzula poufności, to postanowienie umowne na podstawie którego strony decydują się na przyjęcie, że określone przez nich informacje wskazane w umowie będą miały walor poufnych, a zatem nie będą mogły być udostępnione swobodnie do wiadomości osób trzecich, pod rygorem skutków określonych w umowie.
Case study